ಹಸಿವು ಮತ್ತು ಕಣ್ಣೀರಿನ ಸಂಭಂದ.

ಮೊನ್ನೆ ಮನೆಗೆ ಬಂದಾದ ಮೇಲೂ ಬರ್ತಿ ಕೆಲ್ಸ ಇತ್ತು. ಕೆಲ್ಸ ಮಾಡ್ತ ಮಾಡ್ತ, ರಾತ್ರೆ ಊಟ ಮಾಡಕ್ಕೆ ಮರ್ತು ಹೊತು. ಸುಮಾರು ಹನ್ನೊಂದು ಘಂಟೆ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಏನೋ ಮರ್ತು ಹೊಯ್ದು ಹೇಳಿ ಗೊತಾತು. ಇನ್ನು ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತು ಕಳ್ದ್ ಮೇಲೆ ಊಟ ಮಾಡಕ್ಕೆ ಮರ್ತೊಯ್ದು ಹೇಳಿ ಅಂದಾಜಾತು. ನೊಡಿದ್ರೆ, fridge ನಲ್ಲಿ ಎಂತು ಇಲ್ಲೆ :( ಸರಿ, ಎಂಥಾರು ಆಗ್ಲಿ ಹೇಳಿ ಅನ್ನಕ್ಕಿಟ್ಟಿ. ಅವತ್ತು ಎಂಥಕೇನ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲೆ, ಬರ್ತಿ ಹಸ್ವಾಗಿ ಹೊಗಿತ್ತು. ವಿಸ್ಯ ಗೊತಿದ? ಹಸ್ವಾದ್ರೆ ನಿದ್ದೆ ಬತಲೆ, ತಲೆ ಒಡ್ತಲ್ಲೆ, ಹೊಗ್ಲಿ ಸುಮ್ನೆ ಕುತ್ಕಳನ ಅಂದ್ರು ಆಗ್ತಲ್ಲೆ. ಅಯ್ಯೊ ರಾಮ! ಯಾರಿಗೂ ಬೇಡ ಆ ಕಥೆ. ಹಂಗೆ ಓಲೆ ಮೇಲೆ ಅನ್ನ ಕುದಿ ಬತ್ತಿದ್ದಂಗೆ ಹಸ್ವು ಇನ್ನು ಹೆಚ್ಚಾಗಕ್ಕೆ ಶುರು ಆತು.
ಈನ್ನೆರಡು ನಿಂಷಕ್ಕೆ ಅನ್ನ ಬೆಯ್ತು. ಎಂಗೆ ಹಸ್ವಾದಾಗ ತಲೆ ಓಡ್ತಲ್ಲೆ ಹೇಳಿ ಅನ್ಸಿದ್ದು ಬಿಸಿ ಬಿಸಿ ಅನ್ನ ನ ಹುಟ್ಟಗೆ ತಗಂಡು, ತಟ್ಟಿಗೆ ಹಾಕ್ಯಂಡು, ಪುಳಿಯೊಗ್ರೆ ಗೊಜ್ಜು ಸುರ್ಗಿ, ಕಲ್ಸನ ಅಂತ ಮುಟ್ಟಿದ್ರೆ, ಕೈ ಸುಟ್ಟೊಗಕ್ಕ? ಒಳ್ಳೆ ಕಥೆ ಆತಲ ಹೇಳ್ಕ್ಯೊತ, 'ಉಫ್! ಉಫ್!' ಉಬ್ಸ್ಕ್ಯೊತ, ಉಣ್ಣ ಹೊತ್ತಿಗೆ, ಕಣ್ಣಗೆಲ್ಲ ನೀರು :O
ಈ ಕಣ್ಣೀರು ಹಸ್ವು ತೀರಿದ್ದಕ್ಕೆ ಬರ್ತ ಇದ್ದಿದ್ದ, ಅಥ್ವ ಅಮ್ಮನ ನೆನಪ್ಸ್ಕೊಂಡು ಬಂದಿದ್ದ ಹೇಳಿ ಕೊನಿಗೂ ಗೊತ್ತೆ ಆಗಲ್ಲೆ :|

ವಿಚಾರ - 1

"ಹೊಯ್! ಅರಾಮನೊ? ಕಾಣ್ದೆ ಬರ್ತಿ ದಿನ ಆತು. ಕೊನೆ ಕೊಯ್ಲೆಲ್ಲ ಆತ? ಅಪ್ಪಿ ಊರ್ ಕಡಿಗೆ ಬಂದಿದ್ನಾ? ಅರಾಮಿದ್ನಡ?" ಪ್ಯಾಟೆ ಕಡಿಗೆ ಹೊದ್ರೆ ಇದೆ ಥರ ಮಾತೆಯ. ಇತ್ತಿಚೆಗೆ "ಅಲ್ದೊ! ನಿಮ್ಮನೆ ಪಕ್ಕದ್ ಮನೆ ಕೂಸಿಂದು ಮದ್ವೆ ಡ್ಯೆವರ್ಸಿಗೆ ಬ್ಯಂದಡಲೊ? ಎಂತ ಕಥ್ಯಡ?" ಇಂಥವು ಸೆರ್ಕೈನ್ದ. ಯೊಚ್ನೆ ಮಾಡಿದ್ರೆ ತಲೆ ಓಡ್ತೆ ಇಲ್ಯಪ. ಇದೆಂಥಾ ತರ ಹೇಳಿ. ಇನ್ನೊಂದಿನ ಪೂರ ಕಥೆ ಹೇಳ್ತಿ, ಇವತ್ತು ಮನೆಲಿ ಪಾತ್ರೆಗಿತ್ರೆ ತೊಳಿಯೊ ಕೆಲ್ಸಿದ್ದು. ಬರ್ಲ? ಕೊನಿಗೆ ಸಿಗ್ತಿ

his-story

ನಿನ್ನೆ ಎಮ್ ಭಾವಯ್ಯ ಕೇಳ್ತಿದ್ನ, ಉಂಡಾಡಿಗುಂಡ ಯಾರಾತ ಅಂಥ.. ಅದಕ್ಕೆ ಹೇಳಿ ಒಂದು ಪೀಠಿಕೆ ಹಾಕಕ್ಕಾತು. ಈ ಕಥಾನಾಯಕ ಎನ್ನ, ಅಂದ್ರೆ ಪಾಪಣ್ಣನ ಚಡ್ಡಿ ದೊಸ್ತ. ಶಾಲೆಗುವ ಒಟ್ಟೊಟಿಗೆ ಹೊಯ್ದ್ವಪ. ಆನು ಮಾತ್ರ ಹೆಸ್ರಿಗೆ ತಕ್ಕಂಗೆ ಇನ್ನು ಪಾಪ್ದವನಂಗೆ ಇದ್ದಿ. ಆದ್ರೆ ಎನ್ ದೊಸ್ತ ಸಣ್ಣಕ್ಕಿದ್ದಾಗ ಉಂಡಾಡಿಗುಂಡ (ಭಾವಾರ್ಥ: ಯಾವುದೆ ವಿಚಾರದ ಬಗ್ಗೆ ತಲೆಬಿಸಿ ಇಲ್ಲದೆ ಬದುಕುವವ) ಅಂತ ಅನ್ಸ್ಕಂಡು, ಈಗ್ ಸುಮಾರ್ ದೊಡ್ಡ್ ಮನುಷ್ ಆಗ್ಬಿಟಿದ್ನ. ಎಲ್ಲಾರು ಹಿಂಗೆ ಎಂಗ ಸಿಕ್ದಾಗ ಸುಮಾರು ವಿಷ್ಯ ಮಾತಾಡ್ತಿರ್ತ್ಯ. ಎಂಗೆ ಅದನ್ನ ನಿಮ್ಹತ್ರನು ಹೇಳನ ಅಂತನ್ಸಿ ಈ 'ಇ-ಪ್ರಲಾಪ'ದ ಉದ್ಭವ.

ಉಂಡಾಡಿಗುಂಡನ ಉದ್ದಟತನಗಳು

ಸುಮ್ನೆ ಹೇಳದಲ್ಲ, ಎಮ್ಮ ಉಂಡಾಡಿಗುಂಡ ಬರ್ತಿ ಚೊರೆ.. ಹಂಗಂಥ ಇತ್ತಿತ್ಲಗೆ ಬಡ್ಡಿಮಗಂಗೆ ಪುರ್ಸೊತ್ತೆ ಇಲ್ಲೆ. ಎನ್ಹತ್ರ ಹೇಳಿದ್ನಪ್ಪ, ಬಿಡುವಾದ್ರೆ ಎಂಥಾರು ಬರಿತಿ ಅಂತ. ನೊಡಣ.