ಒಂಟಿತನ - ೧

ಇಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದು ಮೂರುವರೆ ತಿಂಗಳಾಯಿತು! ನನ್ನ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಇದೆ ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ನಾನು ಇಷ್ಟು ದಿನಗಳ ಕಾಲ ಒಂಟಿಯಾಗಿ ಕಳೆದಿದ್ದೆನೆ. ಬಹುಷಃ ಇನ್ನು ಬಹುದಿನಗಳನ್ನು ಇದೆ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಕಳೆಯ ಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ :(

ನಾನು ಎನನ್ನಾದರು ಅತ್ಯಂತ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ದ್ವೇಷಿಸೋದಿದ್ದರೆ ಅದು 'ಒಂಟಿತನ'. ಮಾನಸಿಕ ಒಂಟಿತನ. ನಾನು ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ 5-6 ದಿನಗಳು ಮನೆಯಿಂದ ಹೊರಗೆ ಹೊಗದೆ, ಬರಿ ಹಾಸಿಗೆಯ ಮೇಲೆ ಒರಗಿ ದಿನಗಟ್ಟಲೆ ನನ್ನ ಲ್ಯಾಪ್ಟಾಪ್ ನ ಕೀಲಿಪಟ ಒತ್ತುತ್ತ, ಕಪ್ಪು ಪರದೆಯ ಮೇಲೆ ಬರುವ log messages ನೊಡುತ್ತಾ, emacs ನಲ್ಲಿ ಕೋಡ್ ಬರೆದು, compile ಮಾಡಿ, memory leaks ಇದ್ಯಾ ನೊಡ್ಕೊತಾ ಕಳೆದಿದ್ದಿದೆ. ನಾನು ಬರೆದ ಕೋಡ್ ನಲ್ಲಿ ಏನೋ ಸರಿ ಇಲ್ಲ ಅನಿಸಿದರೆ ರಾತ್ರೆಯಲ್ಲ ಅದರ ಬಗ್ಗೆನೆ ಯೋಚಿಸುತ್ತಾ ಮಲಗಿ ಬೆಳ್ಳಿಗ್ಗೆ ಎದ್ದು, ಆ bug fix ಮಾಡಿದ್ದಿದೆ. ನನಗೆ ಕೆಲಸದ ಬಗ್ಗೆ ಇಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ ಬೇಜಾರಾಗಿಲ್ಲ. ಕಳೆದ ಎರಡು ವರ್ಷದಲ್ಲಿ ಬಹುಷಃ 20ಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ದೇಶಗಳ ಜನ ಪರಿಚಯ ಆಗಿದ್ದಾರೆ. ಎಲ್ಲವೂ ಸಂತೋಷಮಯ. ಎರಡೇ ವರ್ಷದ ಹಿಂದೆ ನನ್ನ ಸ್ನೇಹಿತ ಅವತಿ ನನ್ನನ್ನು "ನಮ್ಮ ಕಂಪನಿಗೆ ಬರ್ತೀಯಾ?" ಅಂತ ಕೇಳಿದಾಗ, "ಖಂಡಿತಾ!" ಎಂದು ಕ್ಷಣ ಮಾತ್ರದಲ್ಲಿ ಉತ್ತರಿಸಿದ್ದೆ. ಅಂದು ಕಂಪನಿಯಲ್ಲಿದ್ದಿದ್ದು ಬರಿ 5 ಜನ, (3 ಜನ ಬಾರತದಲ್ಲಿ, ಇಬ್ಬರು us ನಲ್ಲಿ). ಅಲ್ಲಿಂದ ಮುಂದೆ ನಮಗೆ ಗೊತ್ತಿರೋ, ನಮ್ಮ ಜೊತೆ ಆ ಮೊದಲು ಇದ್ದ ಹುಡುಗರನ್ನ ಸೇರಿಸಿಕೊಂಡು, ಈಗ ಕಂಪನಿಯಲ್ಲಿ ೧೫ ಜನ ಇದ್ದಿವಿ. ಈ ಎರಡು ವರ್ಷದಲ್ಲಿ, ಕೆಲಸ ಯಾವಾಗಲೂ ಇದ್ದೆ ಇತ್ತು. (ಈಗಲೂ ಇದೆ, ಇನ್ನೂ ಸುಮಾರು ಕಾಲ ಇದ್ದೆ ಇರುತ್ತದೆ). ಇದೆಲ್ಲಾ ಯಾಕೆ ಹೇಳಿದೆ ಅಂದ್ರೆ, ನನಗೆ ಒಂದು ವಾರ ರಜಾ ಕೊಟ್ಟು, ಈ ವಾರ ಸುಮ್ಮನೆ ಮನೆಯಲ್ಲೆ ಇರು ಅಂತ ಹೇಳಿದ್ರೆ ಬಹುಷಃ ಬಹಳ ಕಷ್ಟ ಆಗುತ್ತೆ.

"ಅಲ್ದಪ! ಬರಿ ಕೆಲ್ಸ ಒಂದೆ ಮಾಡಕ್ಕೆ ಬೇಜಾರು ಬತಲ್ಯಾ?", ಜನ ಕೆಳ್ತಾನೆ ಇರ್ತ ನನ್ನ. ಹೌದು, ಬರಿ ಕೆಲಸ ಒಂದೆ ಮಾಡ್ಲಿಕ್ಕೆ ಕಷ್ಟ. ಅದಕ್ಕೆ ನಾನು ಒಂಟಿತನ ಕಾಡ ಬಾರದು ಅಂತೇಳಿ, ಇಲ್ಲೆ ಇರೊ gymಗೆ ಹೊಗ್ತಿ. ಟೊರೆಂಟ್ ಇಂದ ಮೂವಿ ಡೌನ್ಲೊಡ್ ಮಾಡಿ ನೊಡ್ತಿ, youtube ಇಂದ ಸಾಲ್ಸ steps ನೋಡಿ ಕಲಿತಿದ್ದಿ. tennis ಮ್ಯಾಚ್ ಇದ್ರೆ ನೊಡ್ತಿ. ಪುಸ್ತಕ ಒದ್ತಾ ಇರ್ತಿ. skate board ಒಂದು ಸುಮಾರು ಚೆನಾಗೆ ಕಲ್ತಿದ್ದಿ. i am happy :D but is this enough?

ಹೌದು! ಏನೊ ಒಂದು ಕೊರತೆ ಕಾಡುತ್ತೆ. ವಯಸ್ಸು ಬಡ್ಡಿಮಗಂದು, ಮನಸ್ಸು ಏನೇನೊ ಬಯಸುತ್ತೆ. ಬೇಜಾರಾದಾಗ ಗಂಟೆಗಟ್ಟಲೆ ಮಾತಾಡಲು ಇನ್ನೊಂದು ಜೀವದ ನಿರೀಕ್ಷೆ. ಆದರೆ ನನಗೆ ಗೊತ್ತು, ಈ ಒಂದು ವಿಷಯವಾಗಿ ನಾನೆ ಇನ್ನು ತಯಾರಿಲ್ಲ.. ಇನ್ನೆರಡು ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಕೈಲಿ ಸ್ವಲ್ಪ ದುಡ್ಡುಮಾಡಿ, ಬಾರತಕ್ಕೆ ಬಂದ್ರೆ ಅಗ ಈ ಬಗ್ಗೆ ಯೋಚಿಸೋಣ.